Η τεχνοκράτισσα

Απόψε δε θέλω να μιλήσω για πράγματα που ακούγονται, που κάνουν θόρυβο, που ενοχλούν. Ούτε για πράγματα που φαίνονται, ούτε για πράγματα που κρίνονται με γυμνό μάτι. Απόψε θέλω να αφιερωθώ ολόκληρη στη μαγεία της σιωπής, να βουτήξω μέσα της και, για πρώτη μου ίσως φορά, να την κατανοήσω. Ζήτησα τη γνώμη διάφορων ανθρώπων. Τι είναι για σένα η σιωπή; Την ακούς ή την παραβλέπεις; Πιστεύεις πως υπάρχει στ' αλήθεια ή μήπως την έχουμε εφεύρει για να εξηγούμε τ' ανεξήγητα; Από τον καθένα άκουσα κάτι διαφορετικό. Ίσως και να άκουσα την ίδια τη σιωπή να ταξιδεύει ανάμεσα στα καλώδια και στα ρεύματα του αέρα. Τα σαφή συμπεράσματα δεν επιτρέπονται εδώ. Μόνο τα αιωρούμενα, τα ανείπωτα, τα ολοκληρωτικά. 

Στη σιωπή, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, όλα είναι πιο διάφανα, πιο αδιάβλητα, πιο στεγανά. Δε μπάζει ψέμα η σιωπή, ούτε κρύο, ούτε ερωτηματικά. Αποτυπώνει με σαφήνεια αυτό που θέλει κι ύστερα σ' αφήνει να διαπραγματευτείς με τον μέσα σου εαυτό . Μη βιαστείς να μιλήσεις, να δικαιολογηθείς. Σώπασε και δες τη μόνη σου αλήθεια να αναδύεται. Μπορεί να μην σου αρέσει, μπορεί να μην την αποδέχεσαι, μπορεί να μην την επιδίωξες ποτέ, μα δεν έχει σημασία. Στέκεται εμπρός σου και ζητά το αυτονόητο: "Όπως κι αν είμαι, αγάπησέ με! Αγάπησέ με κι ας πέφτω σε λάθη συχνά, κι ας σε κάνω να κλαις, κι ας κάνω του κεφαλιού μου. Είμαστε ένα, είμαι εσύ και είσαι εγώ. Μισώντας με, σε μισείς. Δε το καταλαβαίνεις; Αγάπησε με για να βρίσκω λόγο για το κάτι καλύτερο"

Δε θα θελα να φλυαρήσω. Θα ήταν οξύμωρο άλλωστε να απευθύνομαι στη σιωπή, φλυαρώντας. Μια συμβουλή κρατώ μονάχα για όλους μας κι ας πέσει κάτω: Ας δώσουμε χρόνο και χώρο στη σιωπή μας, αλλά και στη σιωπή των άλλων γιατί ειλικρινέστερη έκφανση της ανθρώπινης φύσης δεν υπάρχει. Με το λόγο συνεννοούμαστε. Με τη σιωπή όμως βουτάμε ο ένας στη ψυχή του άλλου κι αυτό είναι σημαντικότερο. Άλλωστε τα δυνατότερα συναισθήματα βροντοφωνάζουν στη σιγαλιά του απόβραδου κι οι λέξεις περισσεύουν!