Κανέλα!
Το μπαχάρι που στολίζει αιώνες τώρα τις "κορφές" καθώς οι θνητοί γυρίζουν απ' την Πόλη.
Το μπαχάρι με τον ακέραιο χαρακτήρα και την απόχρωση της δύσης.
Το μπαχάρι με την αναντικατάστατη, ακραία μυρωδιά!
Σε όλους (σχεδόν!) θυμίζει κάτι. Σε άλλους το ρυζόγαλο της γιαγιάς, σε άλλους τον ερχομό, σε άλλους τον έρωτα! Η θέση της δεν ήταν στο προηγούμενο κείμενο για τα αρώματα του έρωτα καθώς περιγράφει μια άλλη ολότητα πιο σπάνια και πιο αισθαντική. Επιπλέον είναι και αγαπημένη της γλυκιάς μου Βαλεντίνης οπότε δεν μπόρεσα να αντισταθώ! Κι έτσι έγραψα ένα ποίημα!!!

Κάτι από κανέλα

Ένας έρωτας που μύρισε κανέλα
τι άλλο να με πείσει πιο καλό;
ποια δεύτερη αλήθεια να με σώσει;
Αυτά λέω,
κι η Αφροδίτη αρρωσταίνει,
που μι' άλλη κόκκινη θεά
τα σώματα ολογράφει.
Νέος πλανήτης, άγνωστος
πριν να σε συναντήσω,
πριν σε υφάνω ολοσχερώς,
πριν εξαντλήσουμε μαζί
κάθε γρανίδα της γης ετούτης.
Βλέπεις;
Τα λόγια μου δεν έχουνε ειρμό
μόνο χείμαρρο και κύματα αιώνων
Στο άρωμα αυτό μπροστά,
αγάπη μου, δεν έχω γυρισμό
κι αν θα σε βρω στη κορυφή
γυρνώ απ τη πόλη τώρα.
Δε θα ζήσω άλλο μακριά σου
δε μου ταιριάζει τίποτα πιο πολύ
μόνο αυτή η αλλόκοτη γεύση,
το χρώμα της δύσης,
η μέθεξη της μοναδικότητας,
το χαμόγελό σου,
η στιγμή που ξυπνώ
κι ανασαίνεις στο πλευρό μου,
η στιγμή που έχω τα πάντα...!!!

Απόψε αποφάσισα να αφήσω λίγο στην άκρη τα σκόρπια μου χαρτιά, τα βιβλία και τις σημειώσεις και να ονειροπολήσω, να πλέξω μια ατμόσφαιρα, να τη ζωγραφίσω, να της βάλω φτερά. Σκέφτηκα να "πρωτοτυπήσω" και να μιλήσω για τον έρωτα και συγκεκριμένα για τα αρώματά του. Ναι, τα αρώματα! Διότι ο έρωτας δεν είναι πάντα και παντού ο ίδιος και θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε να τον αρωματίζουμε καταλλήλως. Για μένα οι κυρίαρχες μυρωδιές είναι η βανίλια, το γιασεμί, ο καφές και η βροχή.

Η βανίλια συμβολίζει τον φρέσκο έρωτα, τη γλύκα και την αμφιβολία μαζί, την ένταση της γεύσης, την πρώτη αίσθηση, την πρώτη αφή στο ημίφως. Έχει την ορμή της εφηβικής τρέλας, τη δροσιά της εσωτερικής νιότης και τη φλόγα του άκρατου ενθουσιασμού. Δεν συμβιβάζεται με κάτι λιγότερο από το "πάντα" και μεταμορφώνει τα εμπλεκόμενα μέρη σε άτρωτους θνητούς, έτοιμους να αντιμετωπίσουν κάθε είδους κακοτοπιά. 

Το γιασεμί συμβολίζει το βαθύ ρομαντισμό. Φοριέται σε εκείνους τους μεγάλους έρωτες (εκπληρωμένους ή μη) που συναντά κανείς σε κάθε τόπο και εποχή και  οι οποίοι αφήνουν στη μνήμη, αυτών που τους βίωσαν, την εντύπωση μιας ολόκληρης μικρής ζωής μέσα στην ίδια ζωή. Για μένα, δεν θα μπορούσε καμία άλλη μυρωδιά να διατυπώσει με τόση καθολικότητα και απεραντοσύνη, την αναλλοίωτη χροιά αυτών των συναισθημάτων και τη μέθη τους. 

Ο καφές σκιαγραφεί την πολύτιμη και όμορφη συνήθεια ενός έρωτα που βαδίζει ανάμεσα στα χρόνια, αλλάζει μορφές και επιμένει. Αποτυπώνεται στην πηγαία αφύπνιση μετά από κάθε ισχυρό πλήγμα, στην πίστη της συνεχούς παρουσίας, στη δύναμη του δεσίματος και της αλληλεξάρτησης. Το άρωμα του καφέ αφήνει την αίσθηση άλλοτε της σιγουριάς, άλλοτε της μη αλλαγής και άλλοτε του μυστηρίου και έτσι μεταφράζει επακριβώς τη πορεία μιας μακροχρόνιας ερωτικής σχέσης. 

Τέλος, η βροχή κλείνει τον κύκλο των αρωμάτων περιγράφοντας άλλοτε τον κεραυνοβόλο έρωτα (που ξεκινά με ανυπομονησία και ένταση αλλά αποδυναμώνεται σύντομα), άλλοτε τον έρωτα της υπομονής (που απαιτεί μια σειρά διεργασιών για να αναδυθεί ακέραιος) και άλλοτε την οριστική ρήξη. Είναι πραγματικά εκπληκτικό πως η μυρωδιά της καταφέρνει να εσωκλείει όλα αυτά τα συγκρουόμενα σενάρια! 

Αυτή ήταν η δική μου εκδοχή! Σειρά σας να διαλέξετε αρώματα!