Το χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν έχει φτιαχτεί για να είναι δίκαιο. Ίσως πρέπει να το βάλουμε πια καλά στο νου μας και να ζήσουμε μ' αυτό, αν δεν αποφασίσουμε να το αλλάξουμε βέβαια. Ο Henry Ford έλεγε πως "αν ο κόσμος μάθει πως λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα εξεγερθεί σε 24 ώρες"! Η γνώση είναι δύναμη και η έλλειψη της αδυναμία. Ενδεχομένως, μέχρι πρότινος να ήταν βολικό να ζούμε στην παρατεταμένη μας άγνοια. Στην παρούσα φάση, εν τούτοις, φαντάζει πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη να θέσουμε κάποιες βάσεις στο διάλογό μας για να μπορέσουμε να θεμελιώσουμε μία λύση.  

Πάνω από το 92% του παγκόσμιου χρήματος είναι χρέος. Ίσως το έχετε ακούσει. Αν όμως το 92% του χρήματος είναι χρέος, πώς γίνεται το υπόλοιπο 8% να το αποπληρώσει; 

Ας υποθέσουμε ότι σε μία αγορά υπάρχουν 100 νομίσματα και 4 άνθρωποι. Ο καθένας έχει στη διάθεση του 25 νομίσματα. 

Ένας από τους 4 ξοδεύει όλα του τα χρήματα με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του. 

Τότε έρχεται ο φίλος του και του λέει: Άκου αγαπημένε μου. Εγώ έχω 35 νομίσματα και μπορώ να σου δανείσω τα 15. Με έναν όρο! Στο τέλος της προθεσμίας που θα σου πω θα μου επιστρέψεις τα 15 νομίσματα συν 5 νομίσματα τόκο για την εξυπηρέτηση που σου έκανα!" ===> Αυτομάτως, το χρέος γίνεται 20 νομίσματα και στην αγορά θεωρητικά υπάρχουν 105 νομίσματα, από τα οποία τα 5 είναι ΑΕΡΑΣ. Πώς γίνεται να αποπληρώσεις τον  αέρα;  Πάντα κάποιος θα χρωστάει αυτά τα 5 νομίσματα και δεν θα μπορεί να τα επιστρέψει ΠΟΤΕ. 

Φυσικά, το παραπάνω είναι ένα πολύ απλοϊκό παράδειγμα. Στην πραγματικότητα, το χρέος πολλαπλασιάζεται με ασύλητους ρυθμούς, όσο δίνονται νέα δάνεια. Το θέμα έγκειται στο πόσα δάνεια είναι δυνατό να δοθούν ακόμα, από τη στιγμή που όλο σχεδόν το παγκόσμιο χρήμα είναι ήδη δάνειο; Ξέρω, δεν ακούγεται λογικό! Δεν είναι λογικό! 

Η περίπτωση της Ελλάδας ίσως αποκαλύπτει περίτρανα την τρομοκρατία του χρέους. Όσο, όμως, μία κοινωνία δεν διαθέτει το πλεονέκτημα της αυτάρκειας και το εμπορικό της ισοζύγιο είναι αρνητικό, δηλαδή η οικονομία της στηρίζεται κατά βάση στις εισαγωγές, μοιάζει σχεδόν ανέφικτη η μερική έστω απαγκύστρωση από την πολιτική συσσώρευσης χρέους. Όχι, ριζικές αλλαγές δεν θα ήταν γόνιμο να περιμένουμε άμεσα, τουλάχιστον όχι όσο συνεχίζουμε να επενδύουμε σε απαρχαιωμένες συνδικαλιστικές λογικές και προσωπικά - κομματικά συμφέροντα. Οφείλουμε να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας, να δούμε πέρα από τον εαυτούλη μας, να φτιάξουμε τον τόπο μας από την αρχή, να τον αγαπήσουμε. Ο πλούτος του άλλωστε είναι αδιαπραγμάτευτος και ισχυρός. Ίσως  ο ήλιος, ο αέρας, το κοφτερό μας μυαλό και η πίστη να αρκούσαν για να στηρίξουμε τη νέα μας προσπάθεια...  Φτάνει να δουλέψουμε... Μαζί...! 

Η έννοια της εξωστρέφειας δεν αφορά μόνο την οικονομία, αλλά και οτιδήποτε συνδέεται με την αλληλεπίδραση των ανθρώπων και των κοινωνιών. Για το λόγο αυτό αποφάσισα να εντάξω στον μικρό μου ιστότοπο μία θεματική ενότητα αφιερωμένη σε νέα πρόσωπα, φρέσκα και δημιουργικά, τα οποία με χαμόγελο αποδέχτηκαν την πρότασή μου για μία μικρή διαδικτυακή συνέντευξη. Πρώτη "καλεσμένη" της στήλης #14_ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ είναι η Τίνα Μιχαηλίδου, η δημιουργός και διαχειρίστρια του πολύ επιτυχημένου Blog  It's my Life by Tina Michaelidou Την ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή την ενδιαφέρουσα συνάντηση ακόμη και μέσα από τις οθόνες των υπολογιστών μας!

1. Πώς ήρθε το blogging στη ζωή σου; 

Το blogging είχε έρθει στη ζωή μου πριν 3 χρόνια. Έπειτα το άφησα αλλά να μαι πάλι...επανήλθα με έναν τρόπο μαγικό!!!

2.Από το ένα μέχρι το πέντε πόσο σε έχουν βοηθήσει τα social media στην διάδοση του blog σου;

Θα σου πω 5 διότι δυστυχώς αν δεν υπήρχαν τα social media κανείς δεν θα ήξερε κανένα blog.

3. Με τι άλλο καταπιάνεσαι πέραν του blogging;

Με τη ζωή... είναι πολύ σημαντικό να χαίρεσαι την κάθε στιγμή της ζωής σου!! Οι βόλτες, οι έξοδοι και τα ιδιαίτερα μαθήματα αποτελούν μέρος της ζωής μου.

4. Ποια θέματα σε εμπνέουν περισσότερο να γράφεις;

Κάποτε αν θυμάμαι καλά ο Γιάννης Πάριος είχε πει πως τα καλύτερα τραγούδια γράφονται όταν πονάς , έτσι είναι και με τα άρθρα όταν πονάς γράφεις τα καλύτερα, ενώ όταν είσαι χαρούμενος απλά βιώνεις την απόλυτη τρέλα. Εμπνέομαι από τα καθημερινά προβλήματα της ζωής που μας αφορούν όλους.

5. Ένα αγαπημένο σου μότο για τη ζωή;

Χαμογέλα γιατί σου αξίζει!!!

6. Τρία πράγματα που θα άλλαζες στον κόσμο αν ήσουν "Θεός για μία εβδομάδα";

Μόνο 3;;; Πολλά θα ήθελα να αλλάξω αλλά θα σου πω τα πιο σημαντικά :
1. Θα άλλαζα την κατάσταση που υπάρχει στη χώρα μας, είναι το 1ο που θα έκανα, άλλωστε σαν λαός βιώνουμε άσχημες καταστάσεις με αβέβαιο μέλλον.Θα έφερνα την αγάπη, την ειρήνη και θα ξόρκιζα ότι κακό υπάρχει στον κόσμο.
2. Θα "διόρθωνα" τους ανθρώπους, θα τους μάθαινα να αγαπούν, να σέβονται και να θυμούνται ότι δεν έχουμε έρθει στον κόσμο για να εκμεταλλευόμαστε τους άλλους...
3. Θα άλλαζα τη ζωή γενικά θα μάζευα τις στεναχώριες και θα τις μετέτρεπα σε χαμόγελα

7. Το internet φέρνει τελικά κοντά τους ανθρώπους ή τους απομακρύνει ακόμα περισσότερο; Τι πιστεύεις;

Εξαρτάται από πολλά. Θεωρώ ότι είμαστε εξαρτημένοι από το internet, ναι μεν ενώνει αλλά από την άλλη υπάρχει και πολύ μοναξιά, βγες έξω και δες μια παρέα που να μην έχει κανείς το κινητό στο χέρι του, βρες μου μια μόνο, εγώ πάντως δεν την βλέπω.

8. Ο έρωτας μπορεί να κρατήσει για πάντα;

Όχι το για πάντα για μένα έχει πεθάνει εδώ και χρόνια. Δεν υπογράφεις συμβόλαιο με κανέναν για να μείνει δίπλα σου. Ο έρωτας για να κρατήσει για πάντα πρέπει να πληρεί πρωτίστως τις προϋποθέσεις, του σεβασμού και της εμπιστοσύνης κάτι που δεν συναντούμε συχνά στις μέρες μας.
Σε έναν γάμο που παρεβρέθηκα ο Πάτερ είπε : " και εάν ο έρωτας χαθεί, θα υπάρχει η αγάπη, και αν χαθεί και η αγάπη θα υπάρχει ο σεβασμός "

9. Ένα βιβλίο που σε στιγμάτισε;

Ps i love you

10. Ένα τραγούδι που ακούς πολύ τελευταία;

Passenger - Let Her Go

11. Αν σε πήγαινα πέντε χρόνια μπροστά τι διαφορετικό θα ήθελες να δεις στη ζωή σου και τι στον κόσμο;

Στον κόσμο θα ήθελα να δω επιτέλους αγάπη, ειρήνη και να λιγότερο κακό (και κακία χαχα)!!!
Σε μένα αν και δεν κάνω σχέδια αλλά θα ήθελα να είμαι ακόμα πιο ευτυχισμένη κάτι διαφορετικό, να έχω παντρευτεί ίσως - αν και είναι θέμα τύχης αυτό -

12. Ποια είναι τα πέντε αγαπημένα σου μέρη ή σημεία στην Αθήνα;

1. Πλάκα
2. Νέα Ερυθραία (Six Pot, Block κλπ)
3. Piu Verde Παπάγου
4. Κηφισιά
5. Παραλιακή ( Άσπρο Πιάτο, Nalu κλπ)

13. Χειμερινό σινεμά ή θερινό;

Αν σου πω ότι έχω να πάω χρόνια τι θα πεις; Αλλά προτιμώ το θερινό, είναι ρομαντικό και μετά το συνδυάζεις και με μια βόλτα στη θάλασσα

14. Και τέλος, μία καλοκαιρινή ερώτηση: Θα κάνεις διακοπές φέτος;

Αυτό είναι ένα θέμα. Ακόμα δεν ξέρω όταν θα μάθω θα σε ενημερώσω αλλά θέλω πολύ να πάω!!!

Μπορείτε να βρείτε το blog της Τίνας Μιχαηλίδου και στο Facebook εδώ

-Όπως σας είπα και πριν κύριε αστυνόμε μου, τόνισε η κυρία Στέλλα, τη νύχτα της ληστείας δεν είδα κανέναν να μπαίνει στην πολυκατοικία απέναντι από το περίπτερό μου. Τώρα που το ξανασκέφτομαι όμως είδα τον γιο την Σπυριδούλας της κομμώτριας που τραβιέται με τη φοιτητριούλα του πέμπτου, ξέρετε αυτή με τα πολύχρωμα μαλλιά και να χτυπάει τα κουδούνια φωνάζοντας κάποια στιγμή . Μάλλον του τα φοράει η μικρή κι έχει τρελαθεί. Φαίνεται αυτή από τη φάτσα. Α, ναι! Είδα και τη χήρα του τρίτου να γυρίζει αργά με μία παρέα μεθυσμένων. Ούτε ένας χρόνος δεν πέρασε από τότε που χήρεψε και άρχισε κιόλας να το παίζει εύθυμη και να κουβαλάει άντρες. Αφήστε τα, πάει ο κόσμος χάλασε. Ας αναπαύσει ο θεός την ψυχούλα του καημένου του Γεράσιμου και ποιος νοιάζεται γι΄αυτήν.

-Αρκετά κυρία Πετρίδου μου. Κατάλαβα. Μήπως παρατηρήσατε τίποτα το παράξενο στην περιοχή; Τίποτα ασυνήθιστο;

-Αν εξαιρέσετε τον αδερφό της Άννας της Μπενόγιωργη με το φούρνο στο στενό παράλληλα από το σπίτι μου, που περιφέρεται κάθε βράδυ σαν το φάντασμα στη γειτονιά και τρομάζει τους περαστικούς με τις στραβές δοντάρες του, όχι, δεν παρατήρησα τίποτα το ασυνήθιστο.

-Με καλύψατε! Σας ευχαριστώ, είπε ο νεαρός αστυνομικός φανερά ενοχλημένος από την ακατάσχετη φλυαρία της μεσήλικης κυρίας.

-Αν με χρειαστείτε μη διστάσετε. Είμαι στη διάθεσή σας. Πρέπει να τιμωρηθούν αυτοί οι αλήτες που άδειασαν το διαμέρισμα της Φωτεινής. Καλά δεν ήταν και κανένα παλάτι αλλά μ' ό,τι έχει ο καθένας πορεύεται. Τέλος πάντων! Καλή σας ημέρα κύριε αστυνόμε μου. Αχ και να ξέρατε πόσο μου θυμίζετε τον γιο μου, τον Άγγελο. Ανάθεμα την ξενιτιά που τον πήρε μακριά μου. Αλλά και τι να έκανε; Εδώ δεν υπάρχουν πια δουλειές. Δε βαριέσαι, ας είναι καλά εκεί που είναι κι ας παρηγοριέμαι εγώ η μάνα με τα ξένα παιδιά...

Η Στέλλα κατευθύνθηκε προς την πόρτα μουρμουρίζοντας χιλιάδες λέξεις δίχως να ανασαίνει, ενώ ο αστυνομικός έπιανε το κεφάλι του, προφανώς επειδή είχε ζαλιστεί από όλες αυτές τις παντελώς άχρηστες πληροφορίες. Πού να φανταζόταν ότι αυτή η γυναίκα, η ανυπόφορη, η φλύαρη, η κουτσομπόλα θα τον βοηθούσε λίγους μήνες αργότερα να λύσει το γρίφο μίας δύσκολης υπόθεσης και να προαχθεί! 

Συνεχίζεται.........

Μήπως τελικά είμαι πολύ ρομαντική και δεν το έχω καταλάβει; Νόμιζα ότι είχα απαλλαγεί απ' αυτό το κουσούρι, αλλά μάλλον έπεσα έξω ως συνήθως!! Ζω ένα δράμα όπως εύλογα μπορείτε να υποθέσετε. Πώς να επιβιώσει ένας ρομαντικός στον κόσμο των ανέραστων; Πώς να βγει και να δηλώσει ότι πιστεύει ακόμα στις καλές προθέσεις των ανθρώπων, στον έρωτα, στην ανιδιοτέλεια; Τέλος πάντων ας μη μιλήσω άλλο επί προσωπικού διότι είμαι και επισήμως "τεχνοκράτισσα" πια και δεν μου επιτρέπονται τέτοιου είδους κλισέ! (Ας με χαστουκίσει κάποιος, μπας και σταματήσω την άσκοπη φλυαρία!) Μπαίνω στο ψητό!

Είδα που λέτε προσφάτως την ταινία "Από έρωτα" του Θοδωρή Αθερίδη. Σίγουρα δεν περίμενα να δω αυτό που είδα... Προτού πέσετε να με κατασπαράξετε εσείς οι γνώστες του ποιοτικού κινηματογράφου δώστε μου τρία (χρονομετρημένα) λεπτά να διατυπώσω την ταπεινή μου γνώμη. Η ξενομανία θα μας φάει σε ετούτον εδώ τον ταλαίπωρο τόπο. Βλέπετε οτιδήποτε καλό, παύει να είναι καλό όταν είναι ελληνικό! (Βλ. τα κοράκια που έσπευσαν να υπονομεύσουν ακόμα και το βραβείο του Λάνθιμου στις Κάννες! Anyway, ας μη γίνω ένα και το αυτό μαζί τους!) 

Το "Από έρωτα" είναι μία ταινία εξαιρετικά ειλικρινής. Μολονότι αποτελεί έναν ύμνο στον ρομαντισμό, δε διστάζει να καταδείξει το πιο απρόβλεπτο, το πιο ανυπόφορο, το πιο άγριο μέσα στην τόση ομορφιά πρόσωπό του. Ένα ηχηρό μήνυμα φτάνει στα αυτιά της συνείδησής μου: Αν τύχει και ερωτευτείς, ευχήσου να σταθείς τυχερός. Κι αν δεν σταθείς τυχερός, διάλεξε το δρόμο που ακόμα κι αν σε πονά περισσότερο, στη ρότα του βαδίζεις γελαστός ή και τρελός. Για τους πολλούς, τους αντικειμενικούς ο Αντώνης, ναι, ήταν τρελός, άρρωστος, ψυχάκιας. Για ορισμένους άλλους, ωστόσο, που κατάφεραν να συναισθανθούν λίγο την τρυφερή παραφροσύνη του, αυτός ο τύπος δεν ήταν παρά ένας άνθρωπος μοιρασμένος ανάμεσα σε δυο ζωές: στη μίζερη ζωή του πραγματικού χρόνου και στην φανταστική ζωή ενός έρωτα εγκλωβισμένου στο ανεπανόρθωτο του θανάτου...

Αν μείνεις μισός, ποιο μισό θα σε συμπληρώσει ξανά; Ποιο μισό θα ξαπλώσει πλάι σου και θα σε νιώσει στη σιωπή; Ποιο μισό θα βρίσκει αστεία τα ελαττώματά σου; Ποιο μισό θα σε ξαγρυπνήσει από ζήλια κι ανυπομονησία; Ποιο μισό θα σε κάνει να υποφέρεις τόσο γλυκά από έρωτα; Η κοινή λογική δεν πιστεύει στα "μισά" ούτε στα "υπόλοιπα μισά"! Η κοινή λογική δε μιλάει ποτέ γι' αγάπη γιατί η αγάπη δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος! Η κοινή λογική δεν αφήνει περιθώρια για ευαισθησίες και γλαφυρότητες! Αρνούμαι να υπακούσω... Προσπαθώ να γίνω σαν όλους κυνική, προσπαθώ να πνίξω τις "αστείες" περί έρωτος πεποιθήσεις μου, προσπαθώ να ενταχθώ στο πλαίσιο μιας επιβίωσης που θα με δικαιώσει μόνο με φράγκα μα ποτέ με συναισθήματα... Προσπαθώ, αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ! Κάποιοι άνθρωποι είναι αδιόρθωτοι τελικά!!!!

Μπράβο Θοδωρή... Μπράβο για το φιλμάκι σου. Η απλότητα διδάσκει και το απέδειξες...

Κι ένα κομμάτι που ταιριάζει γάντι!! Σαν παλιό σινεμά...