Η τεχνοκράτισσα

Ήταν, που λες, κάποτε μία εποχή γαμάτη, μία εποχή που τα επέτρεπε και τα συγχωρούσε όλα...

Σε μια μικρή χώρα στα ανατολικά της Ευρώπης, στην Ελλάδα, οι άνθρωποι ζούσαν τρισευτυχισμένοι και, έχοντας ως εθνικό τους σπορ το βόλεμα, ένιωθαν έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο πάνω σε δανεικές πλάτες. 

Κάποιοι είχαν ανέκαθεν χρήματα και τα αυγάτισαν (ή τα έχασαν στο χρηματιστήριο)

Κάποιοι απλά απέκτησαν λίγα παραπάνω χρήματα. 

Κάποιοι άλλοι απέκτησαν πάρα πολλά χρήματα και μάλιστα μέσα σε λίγα χρόνια. 

Τέλος, κάποιοι καταΐδρωμένοι έμειναν  στον αιώνα μικροαστοί είτε γιατί δεν ήξεραν να παίζουν το παιχνίδι σωστά είτε  γιατί δεν είχαν τις σωστές γνωριμίες, όπως θα ακούσεις να λένε  συχνά στην πιάτσα. 

Για τους πρώτους η ζωή δεν διαφοροποιήθηκε αισθητά διότι οι υλικές ανάγκες ήταν από νωρίς ικανοποιημένες.

Για τους δεύτερους η ζωή φάνταζε να αλλάζει ενώ στην ουσία τίποτα δεν άλλαζε! Εξάλλου, από μόνη της η αύξουσα υπερκαταναλωτική μανία έφτανε και περίσσευε για να ταΐσουν με φούμαρα την απάτη της ματαιότητάς τους.

Για τους τρίτους ζωή εκτοξεύτηκε. Ξαφνικά είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν τα πάντα και να αισθανθούν θεοί στη θέση του θεού. Άλλωστε είχαν σε όλα ΔΙΚΙΟ! Μπορούσαν να κρίνουν, να κατακρίνουν, να σνομπάρουν, να φτύνουν και να γλείφουν τον καθένα ανάλογα με το εκάστοτε συμφέρον και την εκάστοτε κοινωνική τάξη βεβαίως βεβαίως. Μπορούσαν ακόμη και να επαίρονται πως ανήκουν σε μια διαφορετική, ανώτερη κάστα ανθρώπων που ούτε είναι πρέπον πια να ντύνεται, να τρέφεται και να διασκεδάζει όπως όλοι οι υπόλοιποι "νηστικοί" του είδους, ούτε να συναθροίζεται μαζί τους σε μέρη κοινόχρηστα και μίζερα, μα ούτε και να συνδιαλέγεται. Και, ναι, αυτοί είναι οι λεγόμενοι νεόπλουτοι που με την υπερβολή και το ναρκισσισμό τους χαρακτήρισαν μία ολόκληρη εποχή και σήμερα, τουλάχιστον στο 90% τους, ζουν ένα αληθινό ΔΡΑΜΑ!

Για τους καταΐδρωμενους, τέλος, η ζωή έγινε άπιαστη. Δεν κατάφεραν ποτέ να αγγίξουν ούτε στο τόσο το αμερικανικό όνειρο, που ζούσαν οι γύρω γύρω κυρίως με χρήματα δανεικά, συνεπώς έμειναν με την όρεξη και με την οργή ίσως κάτω από τα χείλη...

Οι νεοέλληνες στο σύνολό τους σχεδόν (με ή χωρίς χρήματα, με ή χωρίς θέση στο δημόσιο, με ή χωρίς υπερχρεωμένες πιστωτικές) ήταν ανέκαθεν ένα είδος μισητό για τους νοήμονες Έλληνες και μη, που, έχοντας λάβει την παιδεία των αρχαίων φιλοσόφων και των νεότερων αγωνιστών, δε διανοούνταν ουδέποτε μεγαλύτερο ξεπεσμό από εκείνον της πλήρους εξάρτησης ενός λαού από την ύλη και την ουτοπία της τραπεζικής πίστωσης.... 

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...)