Εμένα οι φίλοι μου...

Εμένα οι φίλοι μου έχουν όλοι καινούρια κινητά.
Δε πατάνε πια κουμπιά, αγγίζουν και ίπτανται
Χαμπαριάζουν πιο πολλά μα κάπου κάνουν πίσω
φοβούνται μη ρωτήσω "πώς είσαι πώς περνάς;"
Ψέματα θα πουν κι εγώ το ίδιο
είναι μάθημα ετούτο των καιρών
να κάνεις τουμπεκί και να αγοράζεις πρέζα
Τιμή εκποίησης, σου λέει, και η μπύρα κερασμένη
μες τις φωνές συζήτηση κομμένη
μη τα μπερδεύεις, δεν είναι αυτό πολιτισμός

Εμένα οι φίλοι μου ακόμα τραγουδάνε
ο ένας ξέρει λογική κι άλλος πέντε σπίθες
κι ανάμεσα τους μια κραυγή να σέρνεται τις νύχτες
Ανήμερα πουλιά συχάσαν στη δροσιά της λήθης
κι εσύ που όλα σου τα αρνήθεις, λογίζεσαι νεκρός
βάρος της φαμίλιας σου κι απόκοσμος της μόδας
Βρες έναν ίσκιο τώρα, κοιμίσου στη σκιά
αύριο η μέρα δε θα ναι ίδια
Λίγες στιγμές ελευθερίας για τα βλέφαρα
και άλλες λίγες για το νου
Μήπως τελικά οι ανήμποροι σώσουν εκείνους που όλα τα μπορούν

Εμένα οι φίλοι μου περπατούν με τα χέρια
ζωγραφίζουν και χορεύουν σαν παιδιά
είναι τα ίδια αληταριά, που η γενιά τους κλαίει
για κάθε τους ξημέρωμα μια μοίρα πάλι φταίει
άκυρες ψήφοι κι επανάσταση σικέ
ρούχα φιρμάτα κι αναμνήσεις ντεφορμέ
Ό,τι απέμεινε ριμάζει στα βαθιά
γκουρμέ βιτρίνες κι από μέσα τίποτα

Εμένα οι φίλοι μου εν τέλει ξέρουν ν' αγαπούν
πρώτα το εμείς μετά τον εαυτό τους
για το καλό και το κακό τους
έχουν μάθει να λένε "το επέλεξα!"


*Δανείστηκα  ένα κάτι από την Κατερίνα Γώγου για να πω ένα κάτι που εν τέλει δε ξερω αν το είπα!