Μουσικογραφίες #7 - Μονόλογος για δύο

"Κάποτε έλεγα αν σ' έχανα από έρωτα θα πέθαινα

τώρα βρέθηκα απ' του έρωτα το θάνατο να ζω 

σε ένα μουσείο" 

Ενώ το ραδιόφωνο μουρμούριζε στο φόντο ένα "Μονόλογο για δύο" με τις φωνές του Πάνου και της Μαρίζας, η Ελένη βγήκε στο μπαλκόνι για ένα τελευταίο τσιγάρο. Δεν ήταν το τελευταίο τσιγάρο. Μέρες τώρα. Μήνες τώρα. 

Τον περίμενε να γυρίσει από τη δουλειά. Ευχόταν να μην έρθει. Έπαιρνε την ευχή της πίσω. Η διένεξη εντός της συνεχιζόταν ώσπου να ακούσει την ανάσα του πλάι της, στον πιο βαθύ ύπνο κι ώσπου να ξημερώσει. Χρησιμοποιώντας το δέσιμό τους ως δικαιολογία, σηκωνόταν από το κρεβάτι της ήρεμη για να ζήσει άλλη μια φωτοτυπημένη ημέρα από εκείνες που θεωρητικά συχαινόταν.  Ο "μονόλογος" της υπενθύμιζε αυτό που φοβόταν περισσότερο· την πιθανότητα να ζει απ' του έρωτα το θάνατο, σε ένα μουσείο θλίψης και υποκρισίας. 

Το τσιγάρο τελείωνε. Η βραδινή δροσιά παρηγορούσε το πρόσωπό της. Τα λάθη περίσσευαν στο μέτρημα, τα αγκάθια τρυπούσαν πότε σαν μαχαίρια και πότε σαν βελούδα, η πρόβα σταματούσε πάντα στο ίδιο κρίσιμο σημείο. Θα έφευγε. Κάποιος έπρεπε να φύγει πρώτος. Το κοινό βουβό, οι ρόλοι μοιρασμένοι, τα λόγια γραμμένα σε μουντζουρωμένα χαρτιά, πάντα ίδια και απαράλλαχτα. Η συνείδηση καθισμένη και άπρακτη στη θέση του υποβολέα. Όλα έτοιμα. Κι άλλο τσιγάρο. Κι άλλα τραγούδια. Κι άλλη δροσιά. Κι άλλες μνήμες. Κι άλλη διαιώνιση αμφιβολιών και φόβων. 

"Σφαχτήκαμε τόσες φορές με λέξεις, φιλιά και ψέματα. Γυρέψαμε την Ιθάκη μα βρεθήκαμε σε γκρεμό. Αλλάξαμε. Μάθαμε να υποκρινόμαστε με ευκολία κι αυτό είναι το έσχατο έγκλημα της αγάπης. Δε νοιάζεσαι να δεις ποια είμαι ή ποια έγινα, δε θυμάμαι πια πώς είναι να σ' αγαπώ. Φεύγω απόψε κιόλας, πριν δω ξανά τα μάτια σου να τρεμοπαίζουν κάτω από τον ήλιο και μετανιώσω" ψιθύρισε, γνωρίζοντας ότι δεν θα καταφέρει ποτέ στ' αλήθεια να σταθεί απέναντί του και να κάνει πρεμιέρα στο μονόλογο της. 

Έσβησε το τσιγάρο, έκλεισε το ραδιόφωνο και αποκοιμήθηκε. Θα έπαιρνε θάρρος από τα όνειρά της. Έτσι υποσχέθηκε στον εαυτό της και κάτι μέσα της έλεγε πως αυτή τη φορά το εννοούσε... Σίγουρα το εννοούσε... 

Σε ένα διχασμένο φατσάκι <3  

Από τη διαδικτυακή συλλογή διηγημάτων "Μουσικογραφίες"

Στίχοι/Μουσική: Μανώλης Φάμελλος

Ερμηνεία: Πάνος Μουζουράκης- Μαρίζα Ρίζου