Καλοκαίρια και οθόνες (Διασκευή)

Αν στείλεις μήνυμα χαράς

κι αν κάνω like όπου κι αν πας, αγαπημένη

κάνε με add να σε δεχτώ

να πάρω μάτι κι ας χαθώ, αγαπημένη

Καλοκαίρια στις οθόνες

περιμένω να φανείς 

μαυρισμένη στις ξαπλώστρες

να selfάρεις όπου βρεις

να selfάρεις, να selfάρεις όπου βρεις!

Κι αν θέλεις όρκους της ζωής

σε ένα check in να αρκεστείς, αγαπημένηηηη

εγώ στις φώτο σου μετρώ

και το brazil και το στενό, αγαπημένηηη

Καλοκαίρια στις οθόνες 

περιμένω να φανείς 

λάδια πάνω σου σταγόνες 

ως την πέτσα να καείς, ως την πέτσα, 

ως την πέτσα να καείςςςς

  

Τόλμησα αυτή τη διασκευή για έναν και μόνο λόγο: (γιατί δεν την παλεύεις κοπελιά το ξέρουμε αυτό!) Τόλμησα αυτή τη διασκευή ξαναλέω για έναν και μόνο λόγο: (ξέρεις οι άνθρωποι το καλοκαίρι πρέπει να αποφεύγουν τη μεγάλη έκθεση στον ήλιο γιατί το μυαλουδάκι τους κλουβιάζει πανεύκολα και λένε μ... εε βλακείες!) Όποιος με διακόψει ξανά θα έχει να κάνει, όχι μαζί μου, αλλά με το λούτρινο λιοντάρι μου, τον επονομαζόμενο και Φαίδωνα, γι αυτό ησυχία! Τόλμησα αυτή τη διασκευή λοιπόν για έναν και μόνο λόγο: για να μην αποτρελαθώ και χάσω πια κάθε ελπίδα για το ανθρώπινο είδος ή μάλλον για το οθονοείδος!

Έκανα το λάθος, που λέτε, να βρεθώ πρόσφατα σε ένα Beachόμπαρο - ελληνάδικο - σπάστα όλα εδώ για χάρη μου κι έλα γίνε το φεγγάρι μου - ποτάρες σφυρίχτρες βοτκολουζώματα κλπ! Τι το θελα;  Αφού ξέρω ότι δεν το αντέχω. Αφού ξέρω ότι το πράμα με πάει ένα βήμα πριν το χαρακήρι! Τέλος πάντων, λέω δε βαριέσαι θα επιβιώσω. Παίρνω τον καφέ μου και κάθομαι με την παρέα μου (πού άλλου) στο μοναδικό τρίο ξαπλωστρών που είχε απομείνει διπλά (και για το πω πιο δυνατά ΔΙΠΛΑ) στα ηχεία. Αρχικά, η House μου φτιάχνει το κέφι. Λέω, οκ το χουμε ρε φίλε. Θα κουνηθούμε λίγο θα κάνουμε και καμιά βουτιά κάτι θα γίνει. Κοιτάζω γύρω μου και αισθάνομαι τεράστια αμηχανία, καθώς είμαι η μόνη με χορευτική διάθεση σε ακτίνα 30 μέτρων. Οι μισοί λουόμενοι χωμένοι στα "έξυπνα τηλέφωνα" και στις "selfies" με τους φίλους, με τις κολλητές, με τον γκόμενο, με τον φίλο του γκόνενου, με τις κορμάρες της διπλανής ξαπλώστρας και πάει λέγοντας και οι άλλοι μισοί ξαπλωμένοι μπρούμυτα, λουσμένοι στο λάδι να καίγονται μέχρι τελικής πτώσεως και πολλοί απ' αυτούς μάλιστα να αφήνουν και τα μωρά παιδιά τους να κάνουν το ίδιο! Καμία ελπίδα, σκέφτομαι! Ανοίγω να διαβάσω κάτι απογοητευμένη αλλά πέφτω σε σφάλμα καθώς είναι η ώρα που αρχίζουν τα ελληνικά: Φουρέιρα,  Stan, Melisses, Παντελίδης, Κυανός, Σιγανός, Αργυρός, Τικα τάκα τι κατα και όλα τα συναφή! Η ποτοκατάσταση ξεκινά και το Instagram παίρνει φωτιά. Λέω, μια θάλασσα θα με σώσει! Βουτάω μπας και περάσει η ώρα! Δίπλα μου ένας φουσκωτός κροκόδειλος ίσα με το Blue star ferry Paros - Naxos - Mykonos -Syros και τέσσερα πεντάχρονα να ωρύονται σαν κάποιος να τα έχει πιάσει από τα πόδια και να τα τεντώνει για να ψηλώσουν. Πιο δίπλα έξι εφτά τριαντάρηδες (και βάλε) που έχουν ξεμείνει ακόμα στα 90's και κουβαλούν ο ένας τον άλλον στην πλάτη, παλεύοντας για έναν λόγο που αδυνατώ να καταλάβω. Στο βάθος το γνωστό ζευγαράκι που κοντεύει να πιάσει παιδί μέσα στη θάλασσα. Στο ακόμη πιο βάθος οι "λίγο πριν τη σύνταξη" με μόνιμες συζητήσεις για μπριζόλες, τσίπουρα, παραγάδια, μνημόνια και "τότε στα δικά μας τα χρόνια". Στο βυθό οι γνωστοί άγνωστοι με τις μάσκες που πραγματικά μάλλον ούτε οι ίδιοι ξέρουν γιατί υποβάλλουν τον εαυτό τους σ' αυτή τη διαδικασία...! Οκ, είμαι εντελώς ανάποδη το παραδέχομαι! (Ε τι πας εκεί τότε κούκλα μου!) Δεν μου αρέσει τίποτα  σ' αυτό το αμερικανοφερμένο καλοκαίρι με essanse σκυλάδικου... Σιχαίνομαι το κιτς της ξαπλώστρας και πολύ περισσότερο τη νοοτροπία της ξαπλώστρας. Σιχαίνομαι τα μεσημεριανά ποτά και τα σεξιστικά βλέμματα, το κάψιμο στον ήλιο και τους αδιάφορους γονείς που περιφέρουν τα παιδιά τους στην παραλία σαν αξεσουάρ, το ρατσισμό των τέλειων, τον εγωκεντρισμό, τη φθηνή (και δεν εννοώ σε τιμή) διασκέδαση.... 

Θα απορώ πάντα για το εξής: μας αρέσει πραγματικά αυτή η κακογουστιά ή απλά την έχουμε συνηθίσει και μας φαίνεται ωραία;! Μας αρέσει αυτός ο τρόπος ζωής ή απλά καταπίνουμε αμάσητο ό, τι γουστάρουν να μας σερβίρουν κάθε χρόνο για mainstream  και in fashion; Και με τις οθόνες; Τι θα γίνει ρε παιδιά με τις οθόνες; Θα ανταλλάξουμε καμιά κουβέντα ή δεν το βλέπετε στα προσεχώς; Μπερδεμένα τα είπα, απροσάρμοστα τα είπα, δεικτικά τα είπα αλλά μην με παρεξηγείτε... Έχω πεταχτεί μάλλον από κάποια άλλη εποχή και όλα με ενοχλούν. Θέλω να φορτωθώ ένα σάκο και να φύγω για κάπου μακριά... Θέλω να μυρίσω τη θάλασσα και να γευτώ την αλμύρα της, να ακούσω τον απαλό της ήχο στην ακτή, τους ψιθύρους της. Θέλω ανθρώπους γύρω μου λίγους κι εκλεκτούς, ένα ραδιόφωνο και μια κιθάρα, ένα τετράδιο κι ένα στυλό... Τίποτα παραπάνω... Καλοκαίρι σημαίνει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Φεύγω!