0
Νύχτες Ξένες!
Posted by texnokratissa
on
2:21 μ.μ.
Πως να μοιάζει μια νύχτα ξένη; Πως προσδιορίζεται; Ποιος και πως επιλέγει να τη ζήσει; Ερωτήματα που γεννήθηκαν με αφορμή τον τίτλο ενός τραγουδιού και ζήτησαν απάντηση!
Μια νύχτα ξένη είναι μια νύχτα μακριά απ' όσους και όσα αγαπάς, μια νύχτα με θολό ουρανό και κρύο όταν δεν έχεις σπίτι, κουβέρτα ή αγκαλιά, μια νύχτα που ο εαυτός σου δεν σου ανήκει, που δανεικός σέρνεται ως την άκρη του δρόμου, μια νύχτα πλημμυρισμένη από φόβο!
Μια νύχτα ξένη είναι μια νύχτα ξοδέματος σε ανόητα λόγια και πράξεις, μια νύχτα κενή από κάθε συγκίνηση, μια νύχτα πολέμου, μια νύχτα ξενιτιάς, μια νύχτα φαιδρότητας.
Ποιος δεν έχει ζήσει τέτοιες νύχτες; Ποιος δεν ένιωσε το μαύρο του στερεώματος να βαραίνει το κεφάλι και το κορμί του; Ποιος δεν ευχήθηκε να κλείσει τα μάτια μια στιγμή κι ώσπου να τα ανοίξει να έχει ξημερώσει; Ποιος άνθρωποι;
Το αν οι νύχτες αυτές όμως είναι καθαρά επιλογή ή συνέπεια επιλογών ή μοίρα ή γραφτό ή ό,τι άλλο μπορεί να τις ονομάσει, αυτό ίσως και να μην έχει απολύτως καμία σημασία. Σημασία έχει το βίωμα και η αιτία του, η επόμενη μέρα και η προσπάθεια, το θάρρος και το πείσμα για μια νέα αρχή... Πριν οι ξένες νύχτες γίνουν πολλές, πριν χαθείς σε μονοπάτια επικίνδυνα, πριν αφεθείς στη δίνη της θλίψης.
Θυμήσου εκείνο το σούρουπο που για πρώτη φορά ανακάλυψες τη μαγεία της δύσης!
Θυμήσου εκείνο το ξημέρωμα που σε βρήκε με μια παρέα αγκαλιά να τραγουδάτε!
Θυμήσου τις φωνές που σε σημάδεψαν, τα λόγια, τα πρόσωπα, τα φιλιά!
Θυμήσου το παιδικό σου ποδήλατο, τη πρώτη μέρα στο σχολείο, το πρώτο ερωτικό κάλεσμα!
Θυμήσου το άγγιγμα τη θάλασσας, τη μυρωδιά του γιασεμιού, το χωριουδάκι σου!
Θυμήσου τα τραγούδια εκείνα και τις μουσικές που έμοιαζαν γραμμένα για τη ζωή σου, τα ταξίδια (μικρά ή μεγάλα), μια βόλτα στη βροχή, μια μαγιάτικη πανδαισία, μια αγάπη παλιά...
Ετούτη η νύχτα δε θα ναι ξένη! Δε θα ναι ξένη γιατί γέμισε απ' όλα όσα εγκλωβισμένος στη ρουτίνα σου λησμόνησες! Γέμισε από τη νιότη και τη λαχτάρα σου! Δεν ήσουν τυφλός αλλά κατά συνθήκη τυφλός! Και ο κατά συνθήκη τυφλός βρίσκει το φως του μόνο όταν παραμερίσει την απόλυτη αντικειμενικότητα των ματιών του και δει με γυμνή καρδιά την αλήθεια του! Αυτή που είχε κι αυτή που έχει! Έτσι οι βραδιές που φαίνονται να μη ανήκουν πουθενά εξαϋλώνονται στη γλύκα της αναπόλησης και της ονειροπόλησης, της προσδοκίας, της καρτερικότητας, της άδολης θέλησης...
*Το τραγούδι αφορμή για το παρόν κείμενο είναι το εξής αγαπημένο:
Δημοσίευση σχολίου