Τεχνοκράτες και "τεχνικοκράτες"!

Τεχνοκράτης: εκείνος που κρατά την τέχνη;! Ποια τέχνη ακριβώς; Την ζωγραφική; Το θέατρο; Τη λογοτεχνία; Μάλλον όχι! Προφανώς η λέξη έχει αποκτήσει έναν λανθασμένο χειρισμό. Η σωστή αν και όχι δόκιμη λέξη θα ήταν "τεχνικοκράτης"! Διότι καλώς ή κακώς όλοι εμείς οι "προοριζόμενοι" να αναλάβουμε μια καίρια θέση στη δομή μιας εταιρίας, ενός οργανισμού, ενός κράτους εκπαιδευόμαστε μόνο σε τεχνικές η οποίες βέβαια μας είναι και απόλυτα χρήσιμες. Κανείς όμως δεν μας διδάσκει την τέχνη. Την τέχνη του να αγαπάς αυτό που κάνεις και να βρίσκεις νόημα σ' αυτό, την τέχνη να διψάς για κοινωνική προσφορά και όχι μόνο για χρήματα και δόξα, την τέχνη να κοιτάς στα μάτια το παιδί σου  και να ξέρεις πως έκανες ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να του παραδώσεις έναν κόσμο λίγο καλύτερο! Εκεί πάσχει το τεχνοκρατικό μας σύστημα! Έπιασε τις δαιδαλώδεις τεχνικές και παραμέρισε τις τέχνες! Δεν μπορώ να παραβλέψω όμως το εξής: πως υπάρχουν πολλοί "τεχνικοκράτες" με όραμα κοινωνικό γεμάτο προοπτικές. Πνίγονται όμως στη μάζα της  ματαιοδοξίας και του επαγγελματικού πρεστίζ που επιβάλλει άκαμπτη συμπεριφορά και προσανατολισμό στη κεντρομόλο δύναμη της σύγχρονης εποχής: το οικονομικό κέρδος! Προφανώς μια εταιρία θα επιδιώκει το κέρδος δεν υποστήριξε κανείς το αντίθετο! Όταν όμως αυτό μεταλλάσσεται σε παγκόσμια εμμονή τότε κάπου το παιχνίδι γίνεται βαρύ στην πλάτη της ανθρωπότητας και της ευημερίας! 

Οι προβληματισμοί αυτοί έχουν στιγματίσει ανεξίτηλα τόσο την εφηβεία όσο και τα φοιτητικά μου χρόνια κάνοντας με πολλές φορές να αναρωτηθώ αν έχω επιλέξει το σωστό δρόμο. Το συμπέρασμα σχεδόν πάντα ήταν το ίδιο! "Βαδίζω σωστά! Βρέθηκα εδώ με κόπο, γνώρισα την οικονομική επιστήμη, την αγάπησα, συγκρούστηκα μαζί της, την αποδοκίμασα, την ασπάστηκα! Δεν είμαι εδώ για να την υπηρετήσω πιστά αλλά για της δώσω τη διάσταση που ονειρεύομαι! Ναι, στα 21 μου χρόνια, σε μια χώρα που φλέγεται ακόμα ονειρεύομαι! Όχι μεγαλεία και πλούτη, μα έναν πλανήτη πλημμυρισμένο από χαρά και ευημερία, από παιδεία και τέχνη, από αλληλεγγύη και σεβασμό! Ζητάω πάρα πολλά που φτάνω  να καταντώ γραφική! Μα δεν είμαι μόνη! Τόσα βλέμματα με σπίθα γύρω μου δε μπορεί παρά να οραματίζονται ένα διαφορετικό μέλλον από εκείνο που κάποιοι προβλέπουν για εμάς! Και συνεχίζω!!!"