Ένα "καταστροφικό" ρεβεγιόν!

Ούτε που κατάλαβα πως έφτασαν Χριστούγεννα. Σα να μη πέρασε μια μέρα από το τελευταίο μπάνιο μου στη θάλασσα. Η συνειδητοποίηση της βιασύνης του χρόνου με κυβερνά. Δεν υπάρχει σχετικότητα, μόνο βιασύνη. Οφείλω, όμως, να προσαρμοστώ σ' αυτήν την πραγματικότητα και να συμφιλιωθώ με την ιδέα πως τα ρολόγια δεν παύουν να μετρούν όσο όμορφα και να βαδίζουν οι στιγμές. Δεν υπάρχει και άλλη επιλογή, προφανώς. 

Στα μάτια μου ορθώνονται εικόνες από τις περσινές παραμονές. Ήταν το βράδυ πριν από την υποτιθέμενη καταστροφή του κόσμου. Κανονίσαμε με τη γνωστή παρέα να αλλάξουμε το χρόνο έντεκα ημέρες νωρίτερα. Μην καταστραφεί ο πλανήτης και δεν προλάβουμε να γιορτάσουμε τον ερχομό του 2013!! Φαγητά, ποτά, μουσική, δώρα, βασιλόπιτα, όλα είχαν πάρει τη θέση τους στο σπίτι της Παναγιώτας. Οι καλεσμένοι άρχισαν να προσέρχονται ένας ένας. Ανάμεσα τους κι εσύ, με ένα τραγούδι μου στη τσέπη σου, γραμμένο σε χαρτάκι σοκολάτας! Λίγο πριν τις δώδεκα είμαστε όλοι εκεί για την αντίστροφη μέτρηση. 3,2,1! Καλή χρονιά! "Όχι, όχι δε μ' άρεσε" λέει η οικοδέσποινα! "Πάμε ξανά, πιο δυνατά και πιο πειστικά!" 

Σκέφτομαι ώρες ώρες την αντίδραση των γειτόνων όταν συνειδητοποίησαν τι συνέβαινε! Θα πρέπει να γέλασαν πολύ! Εν τέλει, ήταν η πιο όμορφη πρωτοχρονιά μας, ή η πιο διαφορετική έστω! Μας άφησε μία γλυκιά, ακαταμάχητη γεύση χαράς και τρέλας. Μας συνεπήρε με τη ζεστασιά και την ειλικρίνεια της, μας γέμισε ως τα κόκαλα όνειρο και προσμονή για εκείνα τα "καλύτερα" που θα ρθουν, τα οποία στην πραγματικότητα βρίσκονται συνήθως ανάμεσα στα χέρια μας...

Φέτος, όλοι μας εμφανώς διαφορετικοί και διαφοροποιημένοι δίνουμε ραντεβού την ίδια μέρα στο ίδιο μέρος.... Η συνέχεια επί της "οθόνης" ;-)