Από έρωτα

Μήπως τελικά είμαι πολύ ρομαντική και δεν το έχω καταλάβει; Νόμιζα ότι είχα απαλλαγεί απ' αυτό το κουσούρι, αλλά μάλλον έπεσα έξω ως συνήθως!! Ζω ένα δράμα όπως εύλογα μπορείτε να υποθέσετε. Πώς να επιβιώσει ένας ρομαντικός στον κόσμο των ανέραστων; Πώς να βγει και να δηλώσει ότι πιστεύει ακόμα στις καλές προθέσεις των ανθρώπων, στον έρωτα, στην ανιδιοτέλεια; Τέλος πάντων ας μη μιλήσω άλλο επί προσωπικού διότι είμαι και επισήμως "τεχνοκράτισσα" πια και δεν μου επιτρέπονται τέτοιου είδους κλισέ! (Ας με χαστουκίσει κάποιος, μπας και σταματήσω την άσκοπη φλυαρία!) Μπαίνω στο ψητό!

Είδα που λέτε προσφάτως την ταινία "Από έρωτα" του Θοδωρή Αθερίδη. Σίγουρα δεν περίμενα να δω αυτό που είδα... Προτού πέσετε να με κατασπαράξετε εσείς οι γνώστες του ποιοτικού κινηματογράφου δώστε μου τρία (χρονομετρημένα) λεπτά να διατυπώσω την ταπεινή μου γνώμη. Η ξενομανία θα μας φάει σε ετούτον εδώ τον ταλαίπωρο τόπο. Βλέπετε οτιδήποτε καλό, παύει να είναι καλό όταν είναι ελληνικό! (Βλ. τα κοράκια που έσπευσαν να υπονομεύσουν ακόμα και το βραβείο του Λάνθιμου στις Κάννες! Anyway, ας μη γίνω ένα και το αυτό μαζί τους!) 

Το "Από έρωτα" είναι μία ταινία εξαιρετικά ειλικρινής. Μολονότι αποτελεί έναν ύμνο στον ρομαντισμό, δε διστάζει να καταδείξει το πιο απρόβλεπτο, το πιο ανυπόφορο, το πιο άγριο μέσα στην τόση ομορφιά πρόσωπό του. Ένα ηχηρό μήνυμα φτάνει στα αυτιά της συνείδησής μου: Αν τύχει και ερωτευτείς, ευχήσου να σταθείς τυχερός. Κι αν δεν σταθείς τυχερός, διάλεξε το δρόμο που ακόμα κι αν σε πονά περισσότερο, στη ρότα του βαδίζεις γελαστός ή και τρελός. Για τους πολλούς, τους αντικειμενικούς ο Αντώνης, ναι, ήταν τρελός, άρρωστος, ψυχάκιας. Για ορισμένους άλλους, ωστόσο, που κατάφεραν να συναισθανθούν λίγο την τρυφερή παραφροσύνη του, αυτός ο τύπος δεν ήταν παρά ένας άνθρωπος μοιρασμένος ανάμεσα σε δυο ζωές: στη μίζερη ζωή του πραγματικού χρόνου και στην φανταστική ζωή ενός έρωτα εγκλωβισμένου στο ανεπανόρθωτο του θανάτου...

Αν μείνεις μισός, ποιο μισό θα σε συμπληρώσει ξανά; Ποιο μισό θα ξαπλώσει πλάι σου και θα σε νιώσει στη σιωπή; Ποιο μισό θα βρίσκει αστεία τα ελαττώματά σου; Ποιο μισό θα σε ξαγρυπνήσει από ζήλια κι ανυπομονησία; Ποιο μισό θα σε κάνει να υποφέρεις τόσο γλυκά από έρωτα; Η κοινή λογική δεν πιστεύει στα "μισά" ούτε στα "υπόλοιπα μισά"! Η κοινή λογική δε μιλάει ποτέ γι' αγάπη γιατί η αγάπη δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος! Η κοινή λογική δεν αφήνει περιθώρια για ευαισθησίες και γλαφυρότητες! Αρνούμαι να υπακούσω... Προσπαθώ να γίνω σαν όλους κυνική, προσπαθώ να πνίξω τις "αστείες" περί έρωτος πεποιθήσεις μου, προσπαθώ να ενταχθώ στο πλαίσιο μιας επιβίωσης που θα με δικαιώσει μόνο με φράγκα μα ποτέ με συναισθήματα... Προσπαθώ, αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ! Κάποιοι άνθρωποι είναι αδιόρθωτοι τελικά!!!!

Μπράβο Θοδωρή... Μπράβο για το φιλμάκι σου. Η απλότητα διδάσκει και το απέδειξες...

Κι ένα κομμάτι που ταιριάζει γάντι!! Σαν παλιό σινεμά...